Μπέρλιτς, μέθοδος

(Berlitz Method). Ειδική μέθοδος διδασκαλίας ξένων γλωσσών, που επινόησε ο Μαξιμίλιαν Μπέρλιτς το 1878 στο Πρόβιντενς (ΗΠΑ). Βασίζεται στη διαπίστωση ότι μια γλώσσα μαθαίνεται πάντοτε γρηγορότερα και ευκολότερα στον τόπο όπου μιλιέται και ότι δεν είναι εύκολο σε όσους θέλουν να τη μάθουν να πάνε και να μείνουν για πολύ καιρό σ’ αυτόν τον τόπο. Η μέθοδος Μ. προσπαθεί λοιπόν να αναπλάσει το περιβάλλον στο οποίο μιλιέται η υπό εκμάθηση γλώσσα, αναθέτοντας τη διδασκαλία της σε δασκάλους προερχόμενους από τη χώρα στην οποία μιλιέται και απαγορεύοντας απόλυτα στους μαθητές τη χρησιμοποίηση της μητρικής τους γλώσσας. Η διδασκαλία γίνεται εποπτικά με την επίδειξη και την ονομασία των αντικειμένων, με την εκτέλεση πράξεων για την εκμάθηση των ρημάτων και με τη χρησιμοποίηση των διαισθητικών ικανοτήτων των μαθητών για τις αφηρημένες έννοιες. Με σειρές ασκήσεων ο μαθητής μαθαίνει με ακρίβεια την τεχνική, επιστημονική και λογοτεχνική ορολογία της νέας γλώσσας, για την πλήρη εκμάθηση της οποίας αρκούν 200-300 μαθήματα. Τα σχολεία που εφάρμοσαν τη μέθοδο αυτήν στα 1900 ήταν ήδη εκατό και έπειτα από δέκα χρόνια ο αριθμός τους έχει τριπλασιαστεί. Σήμερα υπάρχουν σε όλες τις πόλεις του κόσμου σχολεία που εφαρμόζουν τη μέθοδο Μ.